23 Nisan 2015 Perşembe

Babamın küçük kızıydım ben..

Elimden tutup bakkala götürdüğü, şeker alıp mutlu ettiği küçük kızı. Küçücük bir kızdım ben kanayan dizleri olan. Yetmedi bana bu mutluluk. Hep büyümek istedim ve bir gün geldi büyüdüm... Babam artık elimden tutmuyor, şekerle alınacak bir gönlüm bile yok. İnsan kanayan dizlerini hiç özler mi? Ben özledim..

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder